Κάτι φορές είμαι σίγουρος πως το εγκεφαλικό software των ελλήνων τηλεοπτικών δημοσιογράφων αποτελείται κατ' αποκλειστικότητα απο το τρίπτυχο:
Τα δελτία ειδήσεων, επομένως, γνωρίζουν καλά πως το θέμα που συνδυάζει με τον καλύτερο τρόπο (α) ντάλα καλοκαίρι, (β) εξωφρενικές μπαρούφες και (γ) εκρήξεις οργής "ανυπεράσπιστων πολιτών", είναι το all-time classic Μεγαλοκαρχαρίες Εφοπλιστές Που Ταλαιπωρούν Τον Κοσμάκη Με Τα Σαπιοκάραβά Τους.
(Παρατήρηση: ευχαρίστως θα ΄σπαζα τα μούτρα του πρώτου που θα με αποκαλούσε "κοσμάκη".)
Η συνταγή είναι απλή: παίρνεις έναν οπερατέρ, έναν ηχολήπτη κι έναν wannabe δημοσιογράφο δυο-τρεις μέρες μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Τους στήνεις στην προκυμαία του Πειραιά, όπως βγαίνεις απ' τον Ηλεκτρικό αριστερά. Καθώς πλησιάζει το καράβι αυτοί τραβάνε πλάνα με Ελληναράδες να σκουντιούνται στην μπουκαπόρτα για να βγουν πρώτοι, και μόλις το κοπάδι ξεχυθεί του χώνουν ένα μικρόφωνο στα μούτρα, και το προτρέπουν να εκμεταλλευτεί το μεγάλο ελάττωμα της Δημοκρατίας: το ότι -δηλαδή- ο καθένας έχει δικαίωμα να πει μεγαλόφωνα την παπαριά του.
16 (ολόκληρες) ώρες απο την Τήνο λέει πως έκανε μια ιδρωμένη κυρία με μπορντοροδοκόκκινο μαλλί, 19 ώρες κάνει κόντρα-ρελάνς ένας τραχανοπλαγιάς με καδένα, "Μας είχανε σαν τα ζώα εκει μέσα", λέει ένας άλλος -δεν τους αδικώ, έχεις κοιταχτεί ποτέ στον καθρέφτη; Το να κάνεις τζούφιες καταγγελίες δύο δευτερολέπτων σε μια κάμερα αποτελεί ξεκάθαρο trademark ανθρώπου που όχι μόνο δέχεται τον χαρακτηρισμό κοσμάκης, αλλα κολακεύεται κιόλας μ' αυτόν. Είμαι βέβαιος οτι 9 στους 10 "εξοργισμένους πολίτες" των σχετικών ρεπορτάζ, περνάνε τον χειμώνα τους ως κοινό του Αρναούτογλου. Δεν είσαι εσύ το Καλοκαίρι μου ρε, το καταλαβαίνεις; Δεν θέλω τα μπάσταρδά σου να κατουράνε το νερό που κάνω μπουρμπουλήθρες! Πάρε τη γαμημένη τη Λένα Μαντά απ' την πετσέτα μου! Εύχομαι στην επόμενη ζωή σου να είσαι μπαλάκι του τένις, και δύο μαλάκες σαν εσένα να σε κοπανάνε με τις ρακέτες τους στον αιώνα τον άπαντα!
Δώσε βάση, τώρα: τα ρεπορτάζ διαδραματίζονται στο λιμάνι του Πειραιά, άρα όλοι οι συμμετέχοντες εκείνη την στιγμή γυρίζουν απο τις διακοπές τους. Το 'πιασες; Αντί (οι τρόμπες) να εύχονται το ταξίδι τους να κρατήσει καμια ώρα παραπάνω, εκείνοι βιάζονται να γυρίσουν στο σπιτάκι τους, εκεί που τους περιμένουν απλήρωτοι λογαριασμοί κάτω απ' την πόρτα και βραστό τσιμέντο (είπαμε, Αύγουστος). Λες και δεν γινόταν να περάσουν καλά και μέσα στο πλοίο, όσο διαρκούσε το ταξίδι... Ο πάτερ-φαμίλιας θα μπορούσε να περάσει ευχάριστα την ώρα κάνοντας βρώμικες σκέψεις για τις αλφαδιασμένες Ολλανδέζες δίπλα του. Ο υπέρβαρος γιός παίζοντας ξύλινο ποδοσφαιράκι, και κάνοντας βρώμικες σκέψεις για τις αλφαδιασμένες Ολλανδέζες δίπλα του. Και η μαμά θα φόραγε το παρεό και το ψαθάκι της, και θα έλυνε ένα Sudoku.
Κοίτα, σίγουρα δεν λέω πως ο χώρος την ελληνικής ναυσιπλοϊας είναι αγγελικά πλασμένος -οι καραβοκύρηδες είναι φαταούλικα καθίκια, καμία αντίρρηση. Αυτό όμως που δεν μπορώ να ανεχτώ είναι ατομάκια που βιάζονται να τελειώσει το καλοκαίρι τους, επειδή φοβούνται πως αν αρχίσουν να περνάνε καλά, ξαφνικά δεν θα 'χουν λόγο για να γκρινιάζουν. Δεν ξέρω, εγώ νιώθω έναν συνδυασμό συμπόνοιας και σεβασμού για τα θαλάσσια τέρατα που κάθε χρόνο απάγουν χιλιάδες ανθρώπους, και τους επιστρέφουν κάποιες μέρες αργότερα με το δέρμα ξεφλουδισμένο, ένα κεφάλι κουδούνι και ζευγαρωμένους, αυτά τα καράβια με ονόματα ογδοντάχρονων-γεροντοκόρων-που-βρωμάνε-πατσουλί, όπως οι εράσμιες αδελφές "Ροδάνθη" και "Ρομίλντα". Και, αν η συγγενής "Δημητρούλα" όντως οφείλει το όνομά της σε θρυλική femme fatale πρώην Πρώτη Κυρία, ρισπέκτ...
Επομένως; Ακριβώς: χαλάρωσε κι απόλαυσέ το. Αν ο καραβίσιος φραπές είναι ένα υπερκοστολογημένο μπουγαδόνερο, φέρε σέικερ απ' το σπίτι και άρχισε να το παίζεις αγνοώντας τα βλέμματα των καμαρωτών καμαρότων. Πέρνα νωχελικά τις ώρες του ταξιδιού κοζάροντας πιπινάκια, αρπάζοντας το πρώτο μαύρισμα, ή δίνοντας ψεύτικες πληροφορίες για την Ελλάδα σε οικογένειες Σκανδιναβών με παιδάκια που είναι όλα σαν τους Hanson. Άρχισε να φτύνεις κόντρα στον άνεμο για να δεις τί θα γίνει, ή κάνε πρόταση γάμου σε αυτόν/ή που θα διαβάζει το πιο ενδιαφέρον βιβλίο. Γράψε "ELVIS LIVES" σε ένα κομμάτι χαρτί, βαλ' το σε ένα μπουκάλι του κρασιού και πέτα το στην θάλασσα. Απόδειξε πως το αξίζεις το Καλοκαίρι.
α) Τον Αύγουστο υπάρχουν μόνο παχιές μύγες -ποτέ ειδήσεις,
β) Λίγη υπερβολή δεν σκότωσε ποτέ κανέναν, και
γ) Ο λοβοτομημένος μικροαστός έχει πάντα δίκιο.
β) Λίγη υπερβολή δεν σκότωσε ποτέ κανέναν, και
γ) Ο λοβοτομημένος μικροαστός έχει πάντα δίκιο.
Τα δελτία ειδήσεων, επομένως, γνωρίζουν καλά πως το θέμα που συνδυάζει με τον καλύτερο τρόπο (α) ντάλα καλοκαίρι, (β) εξωφρενικές μπαρούφες και (γ) εκρήξεις οργής "ανυπεράσπιστων πολιτών", είναι το all-time classic Μεγαλοκαρχαρίες Εφοπλιστές Που Ταλαιπωρούν Τον Κοσμάκη Με Τα Σαπιοκάραβά Τους.
(Παρατήρηση: ευχαρίστως θα ΄σπαζα τα μούτρα του πρώτου που θα με αποκαλούσε "κοσμάκη".)
Η συνταγή είναι απλή: παίρνεις έναν οπερατέρ, έναν ηχολήπτη κι έναν wannabe δημοσιογράφο δυο-τρεις μέρες μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Τους στήνεις στην προκυμαία του Πειραιά, όπως βγαίνεις απ' τον Ηλεκτρικό αριστερά. Καθώς πλησιάζει το καράβι αυτοί τραβάνε πλάνα με Ελληναράδες να σκουντιούνται στην μπουκαπόρτα για να βγουν πρώτοι, και μόλις το κοπάδι ξεχυθεί του χώνουν ένα μικρόφωνο στα μούτρα, και το προτρέπουν να εκμεταλλευτεί το μεγάλο ελάττωμα της Δημοκρατίας: το ότι -δηλαδή- ο καθένας έχει δικαίωμα να πει μεγαλόφωνα την παπαριά του.
16 (ολόκληρες) ώρες απο την Τήνο λέει πως έκανε μια ιδρωμένη κυρία με μπορντοροδοκόκκινο μαλλί, 19 ώρες κάνει κόντρα-ρελάνς ένας τραχανοπλαγιάς με καδένα, "Μας είχανε σαν τα ζώα εκει μέσα", λέει ένας άλλος -δεν τους αδικώ, έχεις κοιταχτεί ποτέ στον καθρέφτη; Το να κάνεις τζούφιες καταγγελίες δύο δευτερολέπτων σε μια κάμερα αποτελεί ξεκάθαρο trademark ανθρώπου που όχι μόνο δέχεται τον χαρακτηρισμό κοσμάκης, αλλα κολακεύεται κιόλας μ' αυτόν. Είμαι βέβαιος οτι 9 στους 10 "εξοργισμένους πολίτες" των σχετικών ρεπορτάζ, περνάνε τον χειμώνα τους ως κοινό του Αρναούτογλου. Δεν είσαι εσύ το Καλοκαίρι μου ρε, το καταλαβαίνεις; Δεν θέλω τα μπάσταρδά σου να κατουράνε το νερό που κάνω μπουρμπουλήθρες! Πάρε τη γαμημένη τη Λένα Μαντά απ' την πετσέτα μου! Εύχομαι στην επόμενη ζωή σου να είσαι μπαλάκι του τένις, και δύο μαλάκες σαν εσένα να σε κοπανάνε με τις ρακέτες τους στον αιώνα τον άπαντα!
Δώσε βάση, τώρα: τα ρεπορτάζ διαδραματίζονται στο λιμάνι του Πειραιά, άρα όλοι οι συμμετέχοντες εκείνη την στιγμή γυρίζουν απο τις διακοπές τους. Το 'πιασες; Αντί (οι τρόμπες) να εύχονται το ταξίδι τους να κρατήσει καμια ώρα παραπάνω, εκείνοι βιάζονται να γυρίσουν στο σπιτάκι τους, εκεί που τους περιμένουν απλήρωτοι λογαριασμοί κάτω απ' την πόρτα και βραστό τσιμέντο (είπαμε, Αύγουστος). Λες και δεν γινόταν να περάσουν καλά και μέσα στο πλοίο, όσο διαρκούσε το ταξίδι... Ο πάτερ-φαμίλιας θα μπορούσε να περάσει ευχάριστα την ώρα κάνοντας βρώμικες σκέψεις για τις αλφαδιασμένες Ολλανδέζες δίπλα του. Ο υπέρβαρος γιός παίζοντας ξύλινο ποδοσφαιράκι, και κάνοντας βρώμικες σκέψεις για τις αλφαδιασμένες Ολλανδέζες δίπλα του. Και η μαμά θα φόραγε το παρεό και το ψαθάκι της, και θα έλυνε ένα Sudoku.
Κοίτα, σίγουρα δεν λέω πως ο χώρος την ελληνικής ναυσιπλοϊας είναι αγγελικά πλασμένος -οι καραβοκύρηδες είναι φαταούλικα καθίκια, καμία αντίρρηση. Αυτό όμως που δεν μπορώ να ανεχτώ είναι ατομάκια που βιάζονται να τελειώσει το καλοκαίρι τους, επειδή φοβούνται πως αν αρχίσουν να περνάνε καλά, ξαφνικά δεν θα 'χουν λόγο για να γκρινιάζουν. Δεν ξέρω, εγώ νιώθω έναν συνδυασμό συμπόνοιας και σεβασμού για τα θαλάσσια τέρατα που κάθε χρόνο απάγουν χιλιάδες ανθρώπους, και τους επιστρέφουν κάποιες μέρες αργότερα με το δέρμα ξεφλουδισμένο, ένα κεφάλι κουδούνι και ζευγαρωμένους, αυτά τα καράβια με ονόματα ογδοντάχρονων-γεροντοκόρων-που-βρωμάνε-πατσουλί, όπως οι εράσμιες αδελφές "Ροδάνθη" και "Ρομίλντα". Και, αν η συγγενής "Δημητρούλα" όντως οφείλει το όνομά της σε θρυλική femme fatale πρώην Πρώτη Κυρία, ρισπέκτ...
Επομένως; Ακριβώς: χαλάρωσε κι απόλαυσέ το. Αν ο καραβίσιος φραπές είναι ένα υπερκοστολογημένο μπουγαδόνερο, φέρε σέικερ απ' το σπίτι και άρχισε να το παίζεις αγνοώντας τα βλέμματα των καμαρωτών καμαρότων. Πέρνα νωχελικά τις ώρες του ταξιδιού κοζάροντας πιπινάκια, αρπάζοντας το πρώτο μαύρισμα, ή δίνοντας ψεύτικες πληροφορίες για την Ελλάδα σε οικογένειες Σκανδιναβών με παιδάκια που είναι όλα σαν τους Hanson. Άρχισε να φτύνεις κόντρα στον άνεμο για να δεις τί θα γίνει, ή κάνε πρόταση γάμου σε αυτόν/ή που θα διαβάζει το πιο ενδιαφέρον βιβλίο. Γράψε "ELVIS LIVES" σε ένα κομμάτι χαρτί, βαλ' το σε ένα μπουκάλι του κρασιού και πέτα το στην θάλασσα. Απόδειξε πως το αξίζεις το Καλοκαίρι.
