Κάπου στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας, ο Χρήστος Σαντικάι έκανε μια έκτακτη τηλεοπτική εμφάνιση, μια από τις λίγες -ίσως και τη μοναδική- αυτή την περίοδο. Ο Γρ. Αρναούτογλου ήταν αυτός που έδωσε τηλεοπτικό χρόνο, σε έναν Σαντικάι φανερά αλλαγμένο. Παρ’ ότι πλέιμπακ, οι ερμηνείες του στα απολυτίκια ήταν άνευρες σε σχέση με τον θεατρινίστικο στόμφο του παρελθόντος, αυτήν την «θα σ’ αγακαλιάσω θες δεν θες» απειλή που εξέπεμπε κάποτε. Όταν ο παρουσιαστής τον ρώτησε για τα επόμενα βήματά του, ο κάπως κομπλαρισμένος μικρός είπε κοφτά πως τώρα ετοιμάζει «άλλα» τραγούδια, χωρίς περαιτέρω εξήγηση. Πριν φτάσει σε αυτή την περίεργη καμπή της καριέρας του, ο Χρήστος Σαντικάι είχε προλάβει να υπάρξει το enfant terrible της εγχώριας δισκογραφίας. Βροντερά ονόματα του εγχώριου μουσικού σταρ σίστεμ, συντρίβονταν μπροστά στους δίσκους του μικρού υμνωδού. Στη σύντομη καριέρα του, πρόλαβε να δει απανωτές πρώτες θέσεις σε άλμπουμ και σινγκλ, χρυσάφι, πλατίνα -και ομορφιές στα charts, όπως το ιστορικό «#1 Χρ. Σαντικάι: Ο Μικρός Τυμπανιστής, #2 Madonna: Hung Up»! Υπήρξε τέτοιου μεγέθους φαινόμενο, που έφερε κέρδος σε μια τόσο εξαθλιωμένη βιομηχανία όπως η δισκογραφία. Και μάλιστα, δεν ήταν καν μουσικό φαινόμενο, αλλά τηλεοπτικό.
Ο 11χρονος «μαθητής Μουσικού Γυμνασίου» εμφανίστηκε πριν 3 χρόνια, ανάμεσα σε μανουάλια, μικρομέγαλα σακάκια και ύμνους με συνθεσάιζερ. Εκεί που βλέπαμε Παρατράγουδα ή Μάκη, η εικόνα κοβόταν και ο Χρήστος Σαντικάι άρχιζε να ψέλνει πριν προλάβεις να πιάσεις το τηλεκοντρόλ για να το αλλάξεις. Ο Χρήστος τράβαγε πάντα πρώτος. Όπως είναι λογικό, κάποιοι άρχισαν να εκνευρίζονται. Αντικείμενα άρχισαν να πετιώνται στις οθόνες όταν εμφανιζόταν. Μα εκείνος, άοκνος εργάτης της ευλάβειας. Τραγουδούσε τη «Ζωή εν Τάφω» ή τον «Μικρό Τυμπανιστή» -και ο Μητσικώστας του απάνταγε με το «Μικρός Ευαγγελάτος». Και μετά, ξαφνικά, η σιωπή. Η εξαφάνιση. Τις τελευταίες εβδομάδες, η συζήτηση γύρω από την απουσία του θύμιζε Νίνη. Οσο δεν εμφανιζόταν στις οθόνες, προσπαθούσαμε να πείσουμε τον εαυτό μας πως «αργει ακόμα το Πάσχα». Κάθε φορά που το Alter έβαζε διαφημίσεις, όλοι κράταγαν την αναπνοή τους. Μα όχι. Ηταν και πάλι η «καμήλα που μασάει μήλα».
Τι έφταιξε άραγε; Ήταν απογοητευτικές οι πωλήσεις τα Χριστούγεννα που πέρασαν; Μήπως ο κόσμος είχε βρει πλέον πιο αξιοπερίεργα πράγματα για να ασχολείται; Η προφανής απάντηση είναι μια: ο Χρήστος Σαντικάι ήταν πια πολύ μεγάλος για να περνάει ως «χαριτωμένο παιδάκι». Πρόλαβε να γίνει προιόν ενός πρωτοφανούς τηλεοπτικού μάρκετινγκ, να συζητηθεί σε όλη τη χώρα και να σβήσει -πριν προλάβει να γίνει 16 χρονών. Αν ήμουν στη θέση του, δεν έχω ιδέα τι διάολο θα έκανα τώρα. Και τι «άλλα» τραγούδια μπορεί να ετοιμάζει; Είναι μεγάλος για παιδάκι, αλλά πολύ μικρός ακόμα για μαγαζί στην Εθνική. Θα γίνει μήπως ο (υπερβολικά) νέος Γονίδης, τώρα που ο παλιός στράφηκε στους ψαλμούς;
Όπως και να ΄χει, σε λίγο καιρό κανείς δεν θα τον θυμάται τις γιορτάρες μέρες. Το Πάσχα και τα Χριστούγεννα τον αποχαιρετούν για πάντα. Η Σκοτεινή Πλευρά τον υποδέχεται, όπως όλους τους τηλεοπτικούς εκπεσόντες. Μόνο που ο συγκεκριμένος, αν ποτέ επιστρέψει, θα είναι επειδή δεν τον άντεχαν ούτε εκεί…
